Συμπέρασμα: Οι ισχυρισμοί για απόδοση της αύξησης των κρουσμάτων κοκκύτη στο εμβόλιο κατά της COVID-19 δεν ευσταθούν. Η αύξηση των κρουσμάτων οφείλεται σε συνδυασμό παραγόντων, όπως το αντιεμβολιαστικό κίνημα και τη διαταραχή των εμβολιασμών ρουτίνας λόγω της πανδημίας της COVID-19. Οι σχετικοί ισχυρισμοί του Luc Montagnier δεν γίνονται αποδεκτοί από την επιστημονική κοινότητα και δεν υποστηρίζονται από κλινικές έρευνες και επιστημονικά στοιχεία.
Τι ισχύει:
Αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υποστηρίζουν ότι ο εμβολιασμός καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα και το κάνει ευάλωτο σε μολυσματικές ασθένειες, οι οποίες μετατρέπονται σε χρόνιες. Η συγκεκριμένη πεποίθηση φέρεται να προέρχεται από το Luc Montagnier που απεβίωσε το 2022. Στον Montagnier για παράδειγμα αποδόθηκε ο ισχυρισμός πως μίλησε για σύνδεση μεταξύ των εμβολίων κατά της COVID-19 με μολύνσεις με HIV, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν στοιχεία ότι το έχει πει. Οι ίδιες αναρτήσεις χρησιμοποιούν ως επιχείρημα για την παραπάνω άποψη την αύξηση κρουσμάτων κοκκύτη στην Ευρώπη, η οποία θεωρούν ότι οφείλεται στην καταστροφή του ανοσοποιητικού από εμβολιασμό.
Ισχυρισμός 1: τα εμβόλια καταστρέφουν το ανοσοποιητικό σύστημα
Η πεποίθηση ότι τα εμβόλια αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα και προκαλούν χρόνιες λοιμώξεις δεν υποστηρίζεται από επιστημονικά στοιχεία. Τα εμβόλια στην πραγματικότητα βοηθούν στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος εκπαιδεύοντάς το να αναγνωρίζει και να καταπολεμά συγκεκριμένα παθογόνα χωρίς να προκαλεί την ίδια την ασθένεια.
Τα εμβόλια εισάγουν ένα αβλαβές μέρος ενός παθογόνου (όπως μια πρωτεΐνη ή έναν εξασθενημένο ιό) στο ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτό ωθεί το ανοσοποιητικό σύστημα να αναπτύξει μια μνήμη του παθογόνου, επιτρέποντάς του να ανταποκριθεί πιο αποτελεσματικά σε αυτό εάν το συναντήσει στο μέλλον. Αυτή η διαδικασία δεν αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Αντίθετα, ενισχύει την ικανότητά του να καταπολεμά συγκεκριμένες λοιμώξεις. Ο εμβολιασμός ενισχύει τη φυσική άμυνα του οργανισμού. Δημιουργώντας ανοσολογική μνήμη, το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να ανταποκριθεί ταχύτερα και πιο αποτελεσματικά σε πραγματικές λοιμώξεις. Αυτή η βελτιωμένη απόκριση είναι μια κρίσιμη πτυχή του τρόπου με τον οποίο τα εμβόλια προλαμβάνουν σοβαρές ασθένειες.
Έρευνες έχουν δείξει ότι τα εμβόλια δεν αυξάνουν τον κίνδυνο χρόνιων λοιμώξεων. Για παράδειγμα, μελέτες δεν βρήκαν καμία συσχέτιση μεταξύ του αριθμού των εμβολίων που χορηγήθηκαν στην πρώιμη παιδική ηλικία και της εμφάνισης μη στοχευμένων λοιμώξεων αργότερα. Τα εμβόλια δεν προκαλούν μακροχρόνιες αλλοιώσεις στο ανοσοποιητικό σύστημα που θα οδηγούσαν σε χρόνιες λοιμώξεις. Η ιδέα ότι τα εμβόλια θα μπορούσαν να μετατρέψουν τις οξείες λοιμώξεις σε χρόνιες είναι μια εσφαλμένη αντίληψη. Τα εμβόλια έχουν σχεδιαστεί για να αποτρέπουν πρώτα απ’ όλα την εμφάνιση λοιμώξεων ενισχύοντας την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να καταπολεμά συγκεκριμένα παθογόνα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα εμβόλια είναι ένα κρίσιμο εργαλείο για τον έλεγχο των μολυσματικών ασθενειών.
Συνοπτικά, τα εμβόλια είναι ένας ασφαλής και αποτελεσματικός τρόπος ενίσχυσης της ικανότητας του ανοσοποιητικού συστήματος να καταπολεμά τις ασθένειες. Δεν αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα ούτε αυξάνουν τον κίνδυνο χρόνιων λοιμώξεων. Αντίθετα, προετοιμάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα να ανταποκριθεί πιο αποτελεσματικά σε μελλοντικές εκθέσεις σε παθογόνους παράγοντες.
Επιστημονική κριτική των απόψεων του Montagnier: Οι απόψεις του Montagnier στο τέλος της καριέρας του, συμπεριλαμβανομένων εκείνων για τα εμβόλια και την COVID-19, έχουν επικριθεί ευρέως από την επιστημονική κοινότητα. Οι ισχυρισμοί του σχετικά με τα εμβόλια που οδηγούν σε νέες παραλλαγές έχουν καταρριφθεί, με στοιχεία που δείχνουν ότι οι μεταλλάξεις συμβαίνουν φυσικά καθώς ο ιός πολλαπλασιάζεται και εξαπλώνεται, όχι ως άμεση συνέπεια του εμβολιασμού. Επιπλέον, οι ευρύτεροι ισχυρισμοί του έχουν χαρακτηριστεί ως στερούμενοι αξιόπιστης επιστημονικής υποστήριξης και δεν έχουν υποστηριχθεί από την ευρύτερη επιστημονική κοινότητα.
Με την πάροδο του χρόνου, οι απόψεις του Montagnier έχουν αποκλίνει σημαντικά από την επικρατούσα επιστημονική συναίνεση, γεγονός που οδήγησε σε μείωση της αξιοπιστίας του στην επιστημονική κοινότητα. Η υποστήριξή του προς ψευδοεπιστημονικές θεωρίες και η έλλειψη υποστήριξης από άλλους ερευνητές για το μεταγενέστερο έργο του αντικατοπτρίζουν μια στροφή που έχει αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό και κριτική. Σε κάθε περίπτωση, ουδέποτε πέτυχε να αποδείξει τους σχετικούς ισχυρισμούς του.
Ισχυρισμός 2: η αύξηση των περιπτώσεων κοκκύτη στην Ευρώπη οφείλεται στην καταστροφή του ανοσοποιητικού συστήματος από τους εμβολιασμούς
Οι ίδιοι ισχυρισμοί σε λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης αναφέρονται στην έξαρση των κρουσμάτων κοκκύτη τα τελευταία δύο χρόνια. Ο κοκκύτης, είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική ασθένεια του αναπνευστικού συστήματος, γνωστή για τον ανεξέλεγκτο, βίαιο βήχα που συχνά δυσκολεύει την αναπνοή. Προκαλείται από το βακτήριο Bordetella pertussis. Μετά από κρίση βήχα, κάποιος που πάσχει από κοκκύτη συχνά χρειάζεται να πάρει βαθιές αναπνοές που έχουν ως αποτέλεσμα έναν ήχο “κοκκύτη”. Ο κοκκύτης προσβάλλει σοβαρότερα τα βρέφη και τα μικρά παιδιά και μπορεί να αποβεί μοιραίος, ιδίως σε βρέφη ηλικίας κάτω του ενός έτους.
Η πρόσφατη αύξηση των κρουσμάτων κοκκύτη στην Ευρώπη μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες, όπως η διστακτικότητα ως προς το εμβόλιο του κοκκύτη και ο αντίκτυπος της πανδημίας COVID-19 στα προγράμματα εμβολιασμού ρουτίνας.
1. Η διστακτικότητα στον εμβολιασμό και το αντιεμβολιαστικό κίνημα: Η άνοδος του αντιεμβολιαστικού κινήματος, το οποίο προωθεί τη διστακτικότητα στον εμβολιασμό, συνέβαλε σημαντικά στη μείωση των ποσοστών εμβολιασμού. Ο κοκκύτης μπορεί να προληφθεί σε μεγάλο βαθμό μέσω του εμβολιασμού, συγκεκριμένα του εμβολίου DTaP για τα παιδιά και του αναμνηστικού εμβολίου Tdap για τα μεγαλύτερα παιδιά, τους εφήβους και τους ενήλικες. Ωστόσο, η διστακτικότητα στον εμβολιασμό έχει οδηγήσει σε μείωση της εμβολιαστικής κάλυψης, μειώνοντας την ανοσία αγέλης και επιτρέποντας στην ασθένεια να εξαπλωθεί ευκολότερα μεταξύ ανεμβολίαστων ή υποεμβολιασμένων πληθυσμών.
2. Διακοπή λόγω του COVID-19: Η πανδημία COVID-19 διέκοψε τις συνήθεις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης, συμπεριλαμβανομένου του εμβολιασμού για ασθένειες όπως ο κοκκύτης. Πολλά παιδιά έχασαν τους προγραμματισμένους εμβολιασμούς τους κατά τη διάρκεια των αποκλεισμών και των περιόδων υψηλής μετάδοσης της COVID-19, γεγονός που τα άφησε ευάλωτα σε λοιμώξεις όπως ο κοκκύτης. Επιπλέον, η εκτροπή των πόρων υγειονομικής περίθαλψης για τη διαχείριση των κρουσμάτων COVID-19 μπορεί να επηρέασε περαιτέρω τις συνήθεις υπηρεσίες εμβολιασμού.
3. Φθίνουσα ανοσία: Τα εμβόλια για τον κοκκύτη δεν παρέχουν δια βίου ανοσία και η ανοσία μπορεί να φθίνει με την πάροδο του χρόνου. Οι ενήλικες και οι έφηβοι που δεν έχουν λάβει αναμνηστικούς εμβολιασμούς κινδυνεύουν να προσβληθούν και να μεταδώσουν τη νόσο, ιδίως στα βρέφη που είναι πολύ μικρά για να εμβολιαστούν πλήρως και κινδυνεύουν περισσότερο από σοβαρές συνέπειες από τον κοκκύτη.
Αυτοί οι παράγοντες σε συνδυασμό έχουν οδηγήσει στην παρατηρούμενη αύξηση των κρουσμάτων κοκκύτη στην Ευρώπη. Για να αντιμετωπιστεί αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση τονίζει ότι οι προσπάθειες δημόσιας υγείας πρέπει να επικεντρωθούν στη βελτίωση της εμβολιαστικής κάλυψης μέσω εκστρατειών δημόσιας εκπαίδευσης σχετικά με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, στην αναπλήρωση των εμβολιασμών που παραλείπονται και ενδεχομένως στην επικαιροποίηση των στρατηγικών ανοσοποίησης ώστε να ληφθεί υπόψη η φθίνουσα ανοσία στον πληθυσμό.
Συμπέρασμα
Οι ισχυρισμοί για απόδοση της αύξησης των κρουσμάτων κοκκύτη στο εμβόλιο κατά της COVID-19 δεν ευσταθούν. Η αύξηση των κρουσμάτων οφείλεται σε συνδυασμό παραγόντων, όπως το αντιεμβολιαστικό κίνημα και τη διαταραχή των εμβολιασμών ρουτίνας λόγω της πανδημίας της COVID-19.
